۰۵
خرداد
در مهندسی نرم افزار، سیستم‌های نرم افزاری را به دلیل کاهش پیچیدگی و ساده تر شدن آنها و همچنین به خاطر تسهیل در امر نگــهداری و اعمال تغییرات در آنها، به چـند زیر سیستم تقسیم کـرده و قسمت‌های مستقل سیستم را به صورت لایه‌های جداگانه و مستقل از هم طراحی می‌کنند. هر کدام از این لایه‌ها ضمن اینکه وظیفه خاص خود را دارند، با هم در ارتباط بوده به طوری که هر لایه به لایه‌های بالایی و پایینی خود سرویس داده و از آنها سرویس می‌گیرد. انتقال اطلاعات و داده‌ها در بین این لایه‌ها از طریق Objectهایی که اصطلاحا DTO نامـیده می‌شوند، انجام می‌گیرد و کاربر نهایی فقط با لایه بیرونی در ارتباط بوده و کاری با لایه‌های دیگر ندارد. به این روش طراحی سیستم‌های نرم افزاری، معماری چندلایه یا N-Tier گفته می‌شود.
